Historia powstania złóż soli

Wszystkie złoża soli są pochodzenia morskiego i powstały około 250 milionów lat temu. Ponieważ w tych czasach panował również w Europie suchy, gorący klimat odpowiadający dzisiejszemu śródziemnomorskiemu klimatowi przybrzeżnemu, woda morska zagęszczała się. Powstałe nasycone roztwory soli opadały na dno. Później wpływała do nich woda morska i następowało jej odparowanie. Stopniowo wzrastało stężenie.

W wyniku różnej rozpuszczalności zawartych w wodzie substancji najpierw powstał wapień i dolomit. Następnie wydzielał się gips. Woda morska wymywała sól najpierw ze spodniej warstwy dna morskiego.

W wyniku procesów tektonicznych powoli nawarstwiał się piasek, stopniowo zmniejszał się odpływ gęstej morskiej wody. Dzięki temu stężenie wzrastało i krystalizowała się sól kamienna. Proces ten wielokrotnie się powtarzał w wyniku wzrostu poziomu wody w morzu spowodowanego procesami geologicznymi.

W ciągu wieków złoża znalazły się na dużej głębokości i zostały pokryte wielkimi warstwami sedymentów. Na dużych głębokościach panowały wysokie temperatury i ciśnienie, co wywoływało zmiany tektoniczne: osunięcia, ściskania. W ten sposób powstały złoża rożniące się lokalizacją i składem.

W Polsce dla przykładu złoża soli powstały 225-210 milionów lat temu w procesie parowania morza cechsztyńskiego i zalegają na głębokości 3-6 km pod powierzchnią ziemi, najstarsze ślady eksploatacji soli ze słonych źródeł odkryto w Inowrocławiu pochodzą z VII - VIII wieku p.n.e.